Terapia Gestalt opiera się na założeniu, że jedzenie było ważnym środkiem komunikacji w rodzinie pochodzenia osoby uzależnionej, w dużej mierze zastępując inne formy wyrażania uczuć. Przesadne troszczenie się o zaspokojenie głodu dziecka mogło maskować ambiwalentne emocje rodziców wobec niego, być wyrazem potrzeby sprawowania nad nim kontroli, bądź też mogło być formą kompensowania braku z nim emocjonalnego kontaktu.